۲۶ روزگی

۲۶ روز از آمدن پسرها میگذرد.. تا حد خوبی در کارهای خانه و بچه داری مهارت یافته ام و شرایط تاحدی روبراه هست.. تنها نکته منفی دزدی اخیر بود که باگذر زمان تلاش کردم بخاطر خودم و خاتوادم فراموش کنم.. بزرگترین مشکلم مفقود شدن هارد پر از فیلم و عکسهای قدیمی بود که تمام امیدم به فضل خداست تا پیدا بشه..
و اما برسیم به سه محمد.. هر سه عشق.. جوری که در کلمات بیان شدنی نیست.. محمدحسین که تیکه از قلبمه که باهر بار دیدنس تمام قلبم فرومیریزه.. واقعا نمیتونم تصور کنم مادری بچه اش رو بیشتر از من دوست داشته باشه.. انقدر که این بشر شیرین و دوست داشتنیه.. انقدر که خوب و بامحبت و بلبل زبونههه محمدهادی و مهدی هم دو عردسک تازه وارد خونمون هستند که کارهاشون نه تنها خستگی نداره، بلکه کلی شعف زا و نشاط آوره نمیدونم چطور و چگونه خدارو بابت نعمت خانواده باید شکر گفت.. قطعا خودش از عمق وجودم باخبره و میدونه برای من از این دنیا همین نعمت بزرگ خانواده و سلامتیشون کافیه️
ممنونتم خدای مهربونم️️

هادی و مهدی دیروز اولین پیک نیک رو در باغ عموسعید تجربه کردند. شب قبلش هم مامان جون اینا و خاله الی اینا خونمون بودند. خدا مامان عزیزم رو صدسال سلامت و شاد برام نگه داره که این روزها وجودش تو زندگیم و روحیه م پررنگتر از همیشه هست..