کمتر از ۲۴ ساعت تا دیدار..

سلام به عشقهای مامان آقامحمدحسین، محمدهادی و محمدمهدی عزیزم..
اولین بار هست که نام هر سه شما رو باهم و درکنار هم مینویسم و از این حس غرور ناخودآگاه اشکهایم جاری میشوند... باور کردنی نیست ماحصل سی دهه زندگیم سه پسر دسته گل باشد.. سالهای پیش و حتی یک سال قبل نیز تصور شرایط کنونی را نداشتم و اصلا در مخیله ام نمیگنجید داشتن سه فرزند چه طعم دلچسب و عجیبی دارد... چگونه شکرخدایی را به جا آورم که اینچنین به من لطف داشته و مرا لایق داشتن این نعمات کرده... با کدام زبان شکر بگویم؟!

فردا این موقع هر سه شما در آغوش من خواهید بود.. مثل الان که آقامحمدحسین در کنارم فارغ از تمام استرسهای مادر، غرق در خواب شیرین خود است..
دوستتان دارم و به خدا میسپارمتان