باز از راه محرم غم رسید...

کربلا کربلا اللهم الرزقنا
از کوچکی عشق تو شد برا دلم بهونه ای
اونقده عاشقت شدم همه میگن دیوونه ای
اون زمونا تا می دیدم  دلم اسیر ماتمه
صدایی تو دلم می گفت بیا که باز محرمه
از کوچه های عشق تو خاطره ها تو سرمه
لباس سیام و می بینی این هدیه ی مادرمه
بازم صدایی تو دلم میگه بهار ماتمه
لباس سیام و بیارین ماه خدا محرمه
یه دل دارم مال تو همیشه دنبال تو
از اون قدیم وابسته ی سیاهیه شال تو
دلی که مست عشق توست خسته از این زمونه شد
بوی محرم و شنید یه بار دیگه دیوونه شد
کوچیک بودم که مادرم حرز تو گردنم می کرد
وقتی محرم می اومد لباس سیاه تنم می کرد
بزرگترای من منو به مجلس تو برده اند
هوام و داشته باش اقا منو به تو سپرده اند
مست تؤام مست تؤام باده به پیمانه بریز
کبوتر بام تؤام برای من دونه بریز
هر کی به من دونه بده من سر بامش نمیرم
اگه تو سنگم بزنی از بام تو نمی پرم
حبیب اگر دعا کند بی تو دعا نمی شود
مسیح اگر دوا دهد بی تو دوا نمی شود
صفا و مروه دیده ام گرد حرم دویده ام
هیچ کجا برای من کرببلا نمی شود