اذن به یک لحظه نگاهم بده!

بالاخره بزرگواری آقا و حال و هوای این روزهایم منجر به رفتن شد! بله!  انشالله فردا صبح عازم مشهد هستیم. همین امروز صبح بلیط هواپیما جور شد و مهیای سفر شدیم... خداروشکر!

یادش بخیر! سال اخر لیسانس هم پنج روز آخر ماه شعبان مشهد بودیم و روز اول ماه مبارک امتحان تنظیم داشتم  دلم هوای مناجات شعبانیه های مدرسه پریزاد حاج سعید حدادیان دارد.. اذن به یک لحظه نگاهم بده...

پ.ن 1: خداروشکر بیماری مشت محمدحسین امروز مرتفع شد! یک روز و نصفی دونه های قرمز مهمون پوست صورت و شکم محمدحسین بودند... خیلی سخت گذشت. یکشنبه بعد از مهمونی دوستان رفتیم مطب د. کرامتی...که کاشف به عمل اومد ویروسی از طرف ناقلین بالغ بوده است!!  از روند وزن شما ناراضی بودند. دیروز هم خاله سمانه اومدند خونمون..

پ.ن 2: خدایا لحظه ای ما رو به خودمون واگذار نکن!! بزرگترین شانس زندگیم ازدواج با بابا حمیدرضا بوده و بس!! تغییرات دوستانم پس از ازدواج و مهاجرت برایم درک نشدنی ست...  

پ.ن 3: بابا حمید طبق معمول سرشون شلوغه و فردا با ما نمیان. خودشون عصر میان ولی عوضش تا آخرش پیش ما خواهند بود و شنبه شب انشالله با هم دست پر برخواهیم گشت!! یاد مشهد بعد از عقد که بابا منتظرم گذاشت  و سفر شمال که زودتر برگشتند بخیر...

پ.ن 4: عجب چیز بد مزه ای هست غذای بچه. حتی یک اپسیلن هم نمی تونم از غذاهای جوجک بخورم.

پ.ن 4: محمدحسین این روزها رورک سوار حرفه ای شده که دستش به همه کشوها میرسه. سینه خیز هم ای بدک نیست. گاهی از شدت هیجان مماخ مبارک میخوره به زمین 

فعلا