صلوات!!

بله، از دیروز متوجه شدم که گل پسر صلوات را کامل و با عجل فرجهم می گوید! این کشف زمانی صورت گرفت که در بغلم جلوی ضریح حضرت عبدالعظیم حسنی بودیم. با هر صلوات مردم، محمد هم صلوات میفرستاد و باران بوسه های مادر بر صورت ماهش جاری میشد... چقدر آن لحظه سرمست بودم.. از خوشحالی گریه میکردم.. چقدررر منتظر این روزها بودم... چقدر منتظر گفتن یا عباس و یا حسین تو بودم.. چقدر برای نماز خواندنت انتظار کشیدم... چقدر از داشتنت حس غرور میکنم....

پ.ن. 1: البته وقتی با ذوق به پدر خبر را گفتم ایشان گفتند که قبلا هم صلوات گل پسر را شنیده بودند. فقط گاهی و عجل فرجهم را نمی گوید!

پ.ن. 2: مکالمات ما با محمدحسین:

بابا کجا میره؟ شیکت (شرکت)

عپان کجا میره؟ مدرسه

عمو علی کجا میره؟ س پ اه

عمو صادق کجا میره؟ اداره

مامان جوون کجا میره؟ مدرسه 

مامان مریم کجا میره؟ دانشگاه 

و....

پ.ن. 3: خیلی وقتست که به من مامان مریم و مامان خانوم میگوید! اصلا و ابدا مامان یا حتی مریم نمی گوید. تمام این شیرین زبانی ها حاصل دسترنج مامانی هست :) با تلاشهای من، به جای حمید هم، بابا حمید میگوید!

دلبرک خوش سخن ماست محمدحسین...

پ.ن. 4: مجدد پدر سفر هستند. هفته پیش هم سفر بودند. هفته بعد هم همینطور... خدایا کمکم کن در امتحانات تو صبور باشم.... هفته بعد هفته سختیست! امتحان جامع برگزار می شود...