روزهای سخت نبودن پدر

سلام به پسر عزیزتر از جانم

چند روزی هست که بابا جون رفتند سفر. روزهای اول خانه مامان جون بودیم. همه چیز خیلی خوب و روبراه بود. فاطمه، مطهره و فهیمه جون اومدند به ما سر زدند. فکر کنم با اون نگاههای شیطنت آمیزت دل همه رو بردی مادری. خلاصه به اصرار مامانی سه شنبه برگشتیم خونمون. مثل همیشه خیلی استقبال گرمی ازمون شد و تا نیمه های شب پایین بودیم. شب هم مامانی اومدند خونمون و پیش ما خوابیدند. دیروز هم به همین منوال گذشت...دیروز روز سختی بود...دلم خیلی برای بابایی تنگ شده بود. شما هم کمی شیطنت میکردی! نیم ساعت شیر میخوردی؛ 5 دقیقه میخوابیدی و بعد دوباره گریه.... نمیدونم مشکلت چی بود نفسم...خلاصه که خیلی اذیت شدم. امروز هم از صبح پیش شما بودم. اول از همه شستمت که ای کاش نمی شستم!! هنوز بلد نیستم! نزدیک بود.... 

مامانی که صدای گریه ی شما رو شنیدند اومدند و بردنت تا  من صبحانه بخورم و به کارام برسم. حالا انشالله بعد نماز ظهر میرم پایین و نهار رو با هم میخوریم.

بر خلاف همیشه، بابایی از زمانی که وعده کرده بودند زودتر میخوان برگردند. انشالله جمعه یا شنبه میان پیشمون...

هر دوتون رو خیلی خیلی دوست دارم...

پ.ن: چند روز قبل یه خبر خیلی خیلی خوب شنیدم. درست اون لحظاتی که بغض داشت خفم میکرد و دلتنگ بابایی بودم، خاله ستاره خبر داد مامان شده. شاید مثل خبر بارداری خاله الهام شاید حتی بیشتر از اون ذوق زده شدم. خدا انشالله به حق باب الحوائج امام موسی کاظم (ع) نگهدار خودشون و نی نی تو راهیشون باشه...آخه شب ولادت امام کاظم متوجه این فرشته کوچولو شدند. خبرای دیگه هم هست. نی نی مرضیه جون (سوگند سادات) یکشنیه هفته پیش به دنیا اومد. الان مامان و خاله الهام رفتند دین نی نی. خدا روح زندایی رو شاد کنه انشالله...